14.05.2009

elastik.

herkesin birbirini tanıdığı biyerdeyim. kimin elinin kimin cebinde olduğunu bilmediğim, kimin kimde gözü olduğunu, kimin kimin kuyusunu kazdığını kestiremediğim. farketmeden davranışlarımızı sınırlandıran, birbirimizi idare etmek zorunda bırakan, hep bi dengeyi koruma çabasıyla, kişiliğimizi oluşturan ne varsa farkında olmadan esneten durumların tam göbeğindeyiz. o kadar azız ki. minicik bi toplamız. bunun farkında olup da etrafında değer verdiğin ya da yanındaylen mutlu olduğunu hissettiğin kimseyi kendinden uzaklaştırmak ya da düşüncesizliklierinle darlamak gerçekten yersiz. hadi kendinize gelin! ve bi karar verin. büyüyün.



herşey o kadar basit ki aslında.

1 yorum:

Eylül Köksümer dedi ki...

o kadar katılıyorum ki, o kadar olur. açıklamaktan, ikna etmekten ve olmaktan yorulmuşum sanırım ki, yazın fazlasıyla iyi geldi.